دکتر مهران قجری_ از سالیان دور سوزاندن بقایای گیاهی از رایج ترین انواع مدیریت  این بقایا در اراضی کشاورزی بوده است. تصویر زمین های سوخته برای همه ی ما تصویر آشنایی است که به خصوص در این فصل به کرات دیده می شود. متاسفانه امروزه سوزاندن بقایای گیاهی، در جامعه‏ی کشاورزی، به یک فرهنگ تبدیل شده و کشاورزان برای آماده‏سازی سریع مزرعه برای کشت بعدی و یا نابودی آفات خصوصا حشرات در فصل بهار، ساده ترین و به خیال خود کم هزینه ترین راه را انتخاب می کنند و مزارع خود را بعد از برداشت محصول آتش می زنند.اما واقعیت این است که آتش زدن بقایای گیاهی نه تنها موجب کاهش حاصل‏خیزی خاک می شود بلکه خاک را دچارفرسایش کرده، موجب نابودی میکروارگانیسم‏های بسیار مفید خاک شده و هوا را آلوده می کند بنابراین این روش برای کشاورزی و محیط زیست بسیار پرهزینه است.مواد آلی و موجودات زنده خاک منبع بسیار خوب تأمین، تولید، آزادسازی و نگه‌دارنده بسیاری از عناصر مورد نیاز گیاه مانند فسفر، گوگرد، آهن و روی هستند و مواد را برای گیاه قابل جذب می‌کنند.به تدریج خاک حاصلخیزی اش را از دست خواهد داد و کیفیت محصولات پایین آمده و میزان تولید نیز کاهش پیدا می کند.در استان گلستان که استانی کشاورزی است وسالهاست دچار خشکسالی های متوالی و کمی بارش است به علت مدیریت نادرست، روند کاهش حاصلخیزی خاک به شدت در حال وقوع است.با این وجود هم اکنون نیز با وجود اینکه همگان به مدیریت ناصحیح در بخش آب و خاک استان اذعان دارند برنامه ریزی های بلند مدت و استراتژیک در این خصوص وجود ندارد.کشاورزان استان همچون سال های قبل، بقایای کشت قبلی خود را به آتش کشیده و موجبات آلودگی های بسیاری برای محیط زیست فراهم می آورند.از آنجایی که آموزش و اطلاع رسانی درستی انجام نمی شود و مسوولان تنها به چند خبر و گزارش در این فصل بسنده می کنند هنوز تعداد زیادی از کشاورزان از آسیب هایی که آتش زدن بقایای گیاهی می تواند وارد کند ناآگاهند. اگر کشاورزان بدانند سوزاندن بقایای گیاهی موجودات ریز و میکروارگانیسم های موجود در خاک را که به حاصلخیزی خاک و برداشت بیشتر محصول کمک می کنند نابود می کند قطعا در رفتار خود تجدید نظر خواهند کرد. مسوولان جهادکشاورزی استان به این نکته توجه داشته باشند که وقتی می گویند گلستان قطب کشاورزی کشور است بنابراین آموزش و ترویج فرهنگ صحیح کشاورزی در این استان بیش از سایر مناطق اهمیت دارد.دکتر مهران قجری_ از سالیان دور سوزاندن بقایای گیاهی از رایج ترین انواع مدیریت  این بقایا در اراضی کشاورزی بوده است. تصویر زمین های سوخته برای همه ی ما تصویر آشنایی است که به خصوص در این فصل به کرات دیده می شود. متاسفانه امروزه سوزاندن بقایای گیاهی، در جامعه‏ی کشاورزی، به یک فرهنگ تبدیل شده و کشاورزان برای آماده‏سازی سریع مزرعه برای کشت بعدی و یا نابودی آفات خصوصا حشرات در فصل بهار، ساده ترین و به خیال خود کم هزینه ترین راه را انتخاب می کنند و مزارع خود را بعد از برداشت محصول آتش می زنند.اما واقعیت این است که آتش زدن بقایای گیاهی نه تنها موجب کاهش حاصل‏خیزی خاک می شود بلکه خاک را دچارفرسایش کرده، موجب نابودی میکروارگانیسم‏های بسیار مفید خاک شده و هوا را آلوده می کند بنابراین این روش برای کشاورزی و محیط زیست بسیار پرهزینه است.مواد آلی و موجودات زنده خاک منبع بسیار خوب تأمین، تولید، آزادسازی و نگه‌دارنده بسیاری از عناصر مورد نیاز گیاه مانند فسفر، گوگرد، آهن و روی هستند و مواد را برای گیاه قابل جذب می‌کنند.به تدریج خاک حاصلخیزی اش را از دست خواهد داد و کیفیت محصولات پایین آمده و میزان تولید نیز کاهش پیدا می کند.در استان گلستان که استانی کشاورزی است وسالهاست دچار خشکسالی های متوالی و کمی بارش است به علت مدیریت نادرست، روند کاهش حاصلخیزی خاک به شدت در حال وقوع است.با این وجود هم اکنون نیز با وجود اینکه همگان به مدیریت ناصحیح در بخش آب و خاک استان اذعان دارند برنامه ریزی های بلند مدت و استراتژیک در این خصوص وجود ندارد.کشاورزان استان همچون سال های قبل، بقایای کشت قبلی خود را به آتش کشیده و موجبات آلودگی های بسیاری برای محیط زیست فراهم می آورند.از آنجایی که آموزش و اطلاع رسانی درستی انجام نمی شود و مسوولان تنها به چند خبر و گزارش در این فصل بسنده می کنند هنوز تعداد زیادی از کشاورزان از آسیب هایی که آتش زدن بقایای گیاهی می تواند وارد کند ناآگاهند. اگر کشاورزان بدانند سوزاندن بقایای گیاهی موجودات ریز و میکروارگانیسم های موجود در خاک را که به حاصلخیزی خاک و برداشت بیشتر محصول کمک می کنند نابود می کند قطعا در رفتار خود تجدید نظر خواهند کرد. مسوولان جهادکشاورزی استان به این نکته توجه داشته باشند که وقتی می گویند گلستان قطب کشاورزی کشور است بنابراین آموزش و ترویج فرهنگ صحیح کشاورزی در این استان بیش از سایر مناطق اهمیت دارد.