سردبیر_ این روزها اگر از کمربندی گرگان حوالی میدان بار گذشته باشید صف های طولانی ماشین های حمل بار و مردان و زنانی را می بینید که خود محصولات تولیدی شان را به دوش می کشند و محصولی که با وجود شرایط کم آبی با زحمت بسیار به دست آورده اند را به فروش می رسانند.  همه ساله این وضعیت تکرار می شود و کشاورزان استان گونی سیب زمینی بر دوش و کیسه ی باقلا در دست گوشه و کنار خیابان ها انتظار می کشند تا محصولاتشان را به مفت بفروشند و قطعا آنچه دریافت می کنند ‌کفاف هزینه‌هایشان را هم نمی‌دهد. نبود الگوی کشت و نداشتن نظم و نظامی در کار تولید محصولات کشاورزی هم آسیب فراوان به منابع آبی و خاکی ما وارد کرده است و هم این زیان متوجه کشاورزان و در نهایت مردم است. اگر الگوی کشت اجرا می شد هزاران تن محصول کشاورزی هر سال روی دست کشاورزان استان نمی ماند و نعمات و برکات خداوند اینگونه حیف و میل نمی شد. سازمان جهادکشاورزی استان  سامانه‌ای کارآ و مناسب و اثربخش برای اطلاع از نوع، میزان و زمان تولید محصولات مختلف کشاورزی در استان  ندارد، اینکه هر کشاورز هر محصولی و هر چقدر خواست بکارد یعنی تولید سامانی ندارد با این روش و با این هرج و مرج کنترل بازار هم ممکن نیست. نبود برنامه‌ریزی برای صادرات محصولات مازاد و واردات محصولات و نهاده‌های کشاورزی موردنیاز ازجمله مسائل مهمی  است که همواره نادیده گرفته شده است. اینکه در سخنرانی ها شعار بدهید که می توانیم برای توسعه ی صادرات محصولات کشاورزی چنین و چنان بکنیم دردی را دوا نمی کند. روشن است که برای موفقيت در امر صادرات  سه اقدام اساسی لازم است. اول تولید رقابتی، دوم شناسایی بازارهای هدف و سوم انتقال به هنگام. حالا شما بفرمایید کدام اقدام شما در راستای دستیابی به این سه مهم بوده و چرا اثر بخش نبوده است؟اینکه دیپلماسی برای توسعه ی صادرات و جذب سرمایه در بخش کشاورزی استان وجود ندارد و بسیاری از محصولات کشاورزی در فصل برداشت به بهای ناچیزی فروخته می شود و یا روی دست کشاورزان می ماند، یک ضعف بزرگ است. تا زمانی که نتوانید نقاط  ضعف را بیابید و برطرف کنید و تا هنگامی که سیستم دلالی همچنان بر شبکه‌های توزیع حاکم باشد و مادامی که مشکلات حاد در حوزه بازرگانی ازجمله تامین، توزیع و تنظیم بازار وجود دارد، کاری از پیش نبرده اید. تامین نهاده، رساندن محصول به بازار، فروش و یا هدایت آن به صنایع تبدیلی درد بزرگ کشاورزان است که درمانی برایش نیافته اند. راهکار دولتی ها عملیاتی کردن کشاورزی قراردادی است که هم اکنون در برخی محصولات در حال اجراست این راهکار اگر جواب بدهد اتفاق خوبی است که مشکلات موجود در این بخش را  تا حدود زیادی از بین خواهد برد. عمده مردمان روستاهای استان گلستان به کار کشاورزی مشغول هستند. نبود زیرساخت‌های کشاورزی، نبود اتحادیه‌های قوی کشاورزی در منطقه، نبود صنایع تبدیلی، اجرایی نشدن یکپارچه‌سازی اراضی، نبود انبارهای بزرگ و استاندارد برای نگهداری محصولات و نبود الگوی کشت، خسارت‌های بزرگی به بخش‌ کشاورزی استان وارد کرده است و می کند. رنج و درد کشاورزان را در لا به لای آمارهای پر طمطراق نمی شود پنهان کرد. مدیریت جدید سازمان جهادکشاورزی استان حتی اگر یکی از این موارد را پیگیری کرده و به مرحله اجرا بگذارد کار بزرگی کرده و می توان به آینده کشاورزی استان امید داشت.