■  با مسوولیت سردبیر

امروز سی خرداد  ماه روز بهره وری است  و بهره وری مساله ای که باید تمامی کشورهای در حال توسعه برای رسیدن به بالندگی و توسعه متوازن به آن اهتمام نمایند. اما بهره وری چیست که باید همه ی تلاشمان معطوف به آن باشد؟ برای پاسخ به  این سوال، می‌توان از رهیافت متفاوتی بهره برد. مثلا از منظر رهیافت تجاری بهره‌وری یعنی بیشترین میزان تولید با کم‌ترین هزینه است. از منظر رهیافت اجتماعی بهره وری یعنی کسب و کاری که بتواند تغییرات مثبت در کیفیت زندگی اقتصادی و اجتماعی شهروندان ایجاد کند.  به این خاطر در بهره وری به دو مفهوم تاثیر گذاری و کیفیت توجه می شود و تلاش می شود تمامی ارکان سیستم به آن سو هدایت شوند. نگاهی به آمار و ارقام در دسترس در مورد کشور عزیزمان نشانگر آن است که وضعیت  بهره وری در ایران به نسبت  بسیاری ازکشورهای همسایه و آسیایی در جایگاه مطلوبی قرارندارد. شاخص هایی مانند نیروی انسانی، انرژی، مواد غذایی، تحقیق و توسعه، رسانه ها و... به گونه ای است که باید در باره بهره وری در این حوزه ها تامل جدی کرد و به دنبال راه چاره بود. برای مثال در زمینه مصرف انرژي، طبق آمار ارائه شده نرخ مصرف سرانه انرژي در ایـران بـالاترین نـرخ مصرف سرانه در دنیاست. چنانچه مصرف انرژي سرانه در ایران را معـادل 100 فـرض کنیم، مصـرف سرانه انرژي در چین 33، در هند 19 و اندونزي 14 میباشد. در واقع می توان گفت که کشور ایران بـا جمعیـت 70 میلیون چیزي نزدیک به میزان مصرف انرژي کشور چین با جمعیت میلیاردي، مصرف انرژي دارد بنابر این  نرخ مصرف سرانه انرژي در ایران بالاترین نرخ مصرف سرانه در دنیاست و یا در زمینه ساعات کاری آمار نشانگر نا کار آمدی سیستم است بر این اساس طبق آمار رسمی منتشر شده ساعات کار مفید در ژاپن 49 تا 60 ساعت در هفته اسـت ایـن رقم در کره جنوبی به 54 تا 72 ساعت در هفته و در آمریکا 36 تا 40 ساعت در هفتـه اسـت در صـورتی کـه در صنایع ما ساعات کار هفتگی به 6 تا 9 ساعت میرسد. پژوهش ها در ایران نشان می دهد: ساعات کار اسمی سازمان مـورد نظر 52 سـاعت کـار در هفتـه بوده است. به عبارت دیگر کارکنان سازمان علاوه بر 44 ساعت مقرر، 8 ساعت اضافه کاري داشته اند.

 امـا نتیجـه پـژوهش  ها نشـان می دهد که در عمل فقط 7 ساعت و 8 دقیقه کار مفید انجام شده است.  همین آمار نیز در بقیه شاخص ها به گونه ای خاص تکرار شده  و می شوند. بنابراین نگاه علمی به واقعیت مدیریت در کشورمان نشان می دهد که از اندازه های معیار دور افتاده ایم و تنها زمانی می توانیم به عنوان یک کشور قوی و مقتدر امور را اداره کنیم که در شاخص های بهره وری خود را ارتقا دهیم در غیر این صورت از چرخه قدرت کنار گذاشته می شویم.