یک شهروند برای ما نوشته است:

-سرمایه اجتماعی متاسفانه از بین رفته، آینده مبهم و نامعلوم باعث بالا رفتن خشونت و عصبانیت مردم شده و آستانه تحمل مردم از بین رفته است.

 - یک صاحب نظر عرصه رسانه درباره روزنامه شماره سه شنبه گذشته گلشن مهر اورده است: یادداشت یک و مطالب صفحه یک به روز انتخاب شده و خوب پرداخته شده، در تیتر یک و یادداشت یک اگر توازن مثبت و منفی رعایت بشه بهتره.  حدود چند مطلب اصلی نشریه تیتر منفی هست. مانند فقر آموزشی، رضایت عمومی، بی آبی در سدها و عدم مراکز مشاوره، البته واقعیت های جامعه است اما از نظر روانی بالانس بشه بهتره، مطلب شهید ثالث خواندنی است. نکته ارزنده دیگر انعکاس نقدها و صحبت های مخاطبان در روزنامه و کانال هست.

 -سلام وعرض ارادت. توجه به انتظارات و نیازهای جامعه اساس حکومتداری است. اما متاسفانه در کشور عزیزمان دیدگاه به نظرات عمومی توجهی نمی شود. 

امیر سعادتی درباره تیتر اول روزنامه در مورد اهمیت تحقیقات کشاورزی نوشته است:

سپاس از نوشتار ارزشمند تان، اگر چه هروقت این دست مقاله ها را می خوانم، زخم دیگری بر دلم می نشیند، در ایران ما، گویی دانش و تحقیقات کشاورزی همانطور که اشاره فرمودید، فقط برای دانشگاه هاست و قدمی از دانشگاه به محیط کشاورزی و ذهن و زندگی کشاورز بر نمی دارد. بارها  با کشاورزان از یافته های علمی کشاورزی و خصوصا مرتبط با محصولی که می کارند، به درد دل و گفتگو می نشینم و از اینکه متوجه می شوم کشاورزی بیش از سی سال و حتی بیش از پنجاه سال، مشغول کشت یک محصول بوده و هنوز نمی داند چه زمانی باید سم پاشی بکند و یا حتی در بکارگیری و بهره وری کودها، هیچ گونه اطلاعی ندارد و در آب و زمین لب شور، کود نمکدار را به آب وخاکش می افزاید و هزینه ای می کند در درجه اول برای تولید خودش خسارت آور است و به تبعش خاکش را تخریب می کند و حال آنکه با بهره گیری از کودهای سولفاته در جهت اصلاح خاکش و از کودهای گوگردی در پائین آوردن p h آب و خاکش و نیز محصولش را تقویت کند، هیچ گونه اطلاعی ندارد. چه می شود اگر در استانی مانند گلستان و یا آذربایجان، خوزستان، اصفهان و...صدا وسیما، روزی یک ساعت در موضوع های مختلف که مرتبط با کشاورزی و آب وخاک وسایر موضوعهای گسترده همان استان برنامه داشته باشد و یا مانند کشور هند، مهندس های کشاورزی در مزرعه ها کنار کشاورزان ساعتها از آب و خاک و زراعت و... کشاورزی سخن به میان می آورند و دانش کشاورزی را به کشاورزان در اجرا و عمل انتقال می دهند و... راههای مختلفی که می تواند و می شود کشاورزان را با دانش کشاورزی مانوس کرد.

اخیرا شورای محمد آباد، همگام با دهیاری قدمهای موثری در ارتقا دانش کشاورزان بر داشته اند و فضای مجازی می تواند در این زمینه بسیار تاثیر گذار باشد. ما تا نتوانیم دانش کشاورزی را با روح و روان کشاورز مانوس کنیم، نمی توانیم در امر حفظ آب وخاک و نیز تولید محصولات کشاورزی بدون کود و سم، موفق باشیم. ترکیه شش سال است که به کشت گلخانه ای روی آورده است و در فرصت کم توانسته محصولاتی تولید کند که از جهت کیفیت و عاری از کود وسم، به استانداردهائی برسد که بازار مصرفی اروپا را هدف گرفته و موفق است. من کرارا گفته ام و باز هم به ناچار تکرار می کنم، بی کفایتی مسئولان کوچک و تصمیم گیرنده در امور کلان و ناتوانی و بی مدیریتی آنان را ریشه کار می بینم و این عذاب متاسفانه، پایانی برایش متصور نیست.  در کشور اتیوپی چگونه توانسته اند تولید زراعتهای اورگانیکش بازار اروپا و کشورهای ژاپن وغیره را قبضه کند و با نرخ سه برابر محصولاتش را عرضه کند؟ و در بسیاری از استانهایش حتی بهره گیری از کود و سم را ممنوع اعلام کرده و استفاده نکند. کار شدنیست، ولی انجام امور کلان، مدیران کار کشته و  باتجربه را می طلبد. ایران ما استعداد و ظرفیتهای بالائی دارد، حتی بیشتر از ترکیه و اتیوپی ولی....

مهندس میرزایی درباره پیشنهاد پویش سازگاری با کم آبی نوشته است:

سلام و درود. این حرکت نیاز به عزم عمومی دارد. البته ساز و کار اصلی در اختیار دست اندرکاران امور قرار دارد. زمانیکه دستورالعمل کارگروه مقابله با ریزگردها ابلاغ شده بود، در استان گلستان بدلیل عدم وجود مشکل فوق، جلسات کارگروه تشکیل نمیشد ولی در دهه نود احساس خطر شد و جلسات مرتب برگزارمیگردید. یعنی ما نتوانستیم شرایط نرمال خود را حفظ کنیم و به ناچار دچار معضل شدیم.