سر دبیر-  امروز دغدغه‌های گسترده‌ای در حوزه فرهنگی در استان گلستان وجود دارد. دغدغه هایی که باید برای آنها طرح و برنامه داشت و از همه مهمتر آنکه پیش و بیش از هر اقدامی درباره آنها به خوبی اندیشید و تامل کرد. گلستان، همانطور که میدانیم رنگین کمان اقوام است. چنین مشخصه ای در ذات خود تهدیدها و فرصت هایی را به همراه دارد که باید برای آنها چاره جویی کرد. تقویت آداب و رسوم  گلستانی ها و اقوام آن به ویژه در حوزه هنر و در قالب تئاتر، سرود، نمایش و غیره می‌تواند به ارتقا بنیانهای مودت و دوستی بیشتر گلستانی ها بینجامد و این در حالی است که با وجود سنت های مختلف شهروندان گلستان به جهت تنوع قومی و آیینی، هیچ راهبرد بلند مدتی برای تبیین و نهادینه سازی این تنوع وجود ندارد. به گونه ای که با اندکی اهمال و اینک  با فشار جهانی شدن و ورود به دنیای مجازی، ممکن است در یک دهه ی دیگر بسیار باز این مشخصه ها و سنتهای گلستانی فراموش شود. برای نمونه باید به احیا غذاهای محلی، بازی های بومی، جشن ها و پایکوبی های آیینی، عزاداری های بومی و محلی، لباس های محلی اشاره کرد. این موارد نمونه هایی هستند که می تواند گلستان را در اندازه یک جهان کوچک متنوع به دنیا بشناساند. اینک باید پرسید، برای احیای غذاهای محلی در شهرهای مختلف استان چه برنامه هایی دیده شده است؟  یا چه برنامه ای برای رشد و ارتقا موسیقی محلی گلستان  پیش بینی شده است و .... بنابراین انتظار این است که همه مسوولان برای احیای فرهنگ بومی گلستان  از هر راهی که می‌توانند وارد شوند.نکته ی مهم دیگر اینکه بافت قومی و مذهبی برخی مناطق استان متفاوت است وتنها راه مدیریت فرهنگی اجتماعی گلستان، بهره بردن از الگوی جامعه چند فرهنگی است. به این خاطر نمی‌توان برای همه مناطق استان یک نسخه واحد در حوزه ی فرهنگی و اجتماع پیچید. مساله دیگر ضرورت حضور جدی  شورای فرهنگ عمومی استان به عنوان تصمیم‌گیرنده در خصوص فعالیت‌های فرهنگی و عمومی در گلستان است. متاسفانه به هر دلیل، این شورا در دوره های مختلف عملکرد قابل قبولی نداشته است. به نظر می رسد برخی  از اعضا ی آن  شناختی از دغدغه های  فرهنگی ندارند وگرنه بعد از مدتها از تشکیل این شورا می بایست تغییر و تحولی را  که نتیجه وجود آن شوراست، شاهد می بودیم. بپذیریم و بدانیم که فرهنگ برای زندگی اجتماعی هویت‏بخش است و اگر دچار بحران و دگرگونی شود، جامعه هویت خود را از دست خواهد داد.فرهنگ ما میراث اجتماعی ماست و محصول سالها تلاش نسل‏های گذشته ماست. نسل های پیش از ما اندوخته‏های فرهنگی و تجارب زندگی خود را به ما منتقل کرده اندو ما نیز همچون گذشتگان خود موظفیم که آن را به نسل آینده منتقل کنیم.