■  احسان مکتبی

بغض هم دیگر رجز خوانی نکرد  

چشمهای مرا چراغانی نکرد

ناله ها در نای خاکستر شدند   

  اشکها در چشمها خنجر شدند

فصل تلخ داغداری میرسد 

موسم بغض است و زاری میرسد

زیر سم اسب ها آیینه بود

  آینه در قابهای سینه بود  

دست های آبی عباس کو   

  مشک خالی ماند و خیمه پیش رو 

 نیزه تا از دستهایش آب خورد   

بغض در نای حسینش تاب خورد

آتشی افتاده در جان بهار 

میزند نبضش کوفه بیقرار

سینه ها از کینه ها لبریز بود  

لاله ای درمحبس پائیز بود    

کفتران لب تشنه بی سر میشدند 

غنچه ها نشکفته پرپر میشدند

از عطش تاول زده لبهای عشق

میسراید شعرحسرت نای عشق

مرده باد اندیشه هاتان کوفیان  

خشک بادا ریشه هاتان کوفیان

■  صاحب امتیاز