محمد رضا ایزد

سلام بر محرم؛

 که دارنده تاسوعا و عاشورای حسین است. که اولین ماه است و روزهایش رازهای نگفتنی بسیار در درون خود دارد.

سلام بر محرم؛

که شرافت و آزادگی را در خود پرورانده است. که هیچ ماهی عظمت و خروش آزادگی او را ندارد.

سلام بر محرم؛

که گریان است، که میزبان یاران است رقص خونین شهیدان است.‌

سلام بر کربلا؛

با آن ریگهایش، با آن گرمایش، با آن بیابانش، که تک ستاره زمین هاست.

سلام برکربلا؛

که محفل عاشقان است.

که وعده گاه با دوست است.

 صحنه نمایش ایثار است.

سلام بر کربلا؛

 که آشیانه پرندگان مهاجر است.

 عبور از تاریکی هاست.

 که گلستانِ گل‌های محمدی است.

 سلام بر کربلا؛

که خون دارد.

که تشنه است.

که دردمند است.

سلام بر کربلا؛

 که با غیرت و باشکوه است.

که تجلی عشق است.

که افشاء کننده خلافت مقدس است.

 سلام بر کربلا؛

 که محور بلا هاست.

که مدفن شهداست.

 که نای بی نوای نینواست.

سلام بر کربلا؛

 که تابلوی خونین طبیعت است.

 هبوط ملائک است.

که تنزل روح را در خود دارد.

سلام بر کربلا؛

که وعده ی دیدار اولیاء است.

که قبله ی عارفان است.

 که مزار عاشقان است.

سلام بر حسین؛

که برادر زینب است.

فرزند حیدر کرار است.

قافله سالار نینواست.

 سلام بر حسین؛

که آمر به معروف است.

که ناهی از منکر است.

که آیت و نشانه رهایی است.

 سلام بر حسین؛

که از نمازگزاران است.

 با چشمهایش، نگران به خیمه هاست.

با دل دردمندش، غصه خور بچه هاست.

سلام بر حسین؛

که سرش را از قفا به قصد دفاع از خلافتی که مشروعش می پنداشتند، جدا کردند.

  سلام بر حسین؛

که فریاد کشید هیهات من الذله. که در جلوی خانواده‌اش او را کشتند و این چقدر برای یک مرد سخت و کشنده است.

سلام بر حسین؛

 آن زمان که دردهای جهل مقدس را تحمل می کرد.‌ آن لحظه که شمر سر او را می برید ولی یک لحظه در مقابل قدرت مقدس دشمن تردید نکرد!.

سلام بر حسین؛

که از کربلا رویید.

 که در زمان جاری شد.

که موضوع هستی شد.

 سلام بر حسین؛

که صبوری را شرمنده کرد.

که چراغ هدایت شد.

و بر مقدسان جاهل خود محور فریاد کشید که اگر دین ندارید، آزاده و مرد باشید.