مهران دالوندی

فرض کنید که پول بلیت شما برای سوار اتوبوس شدن بر مبنای وزن شماست. همینطور المان وزن در خیلی جاها دیگر تأثیرگذار است. مثلا برای سوار شدن تاکسی، مینی بوس، مترو، قطار یا هواپیما یا برای سوار شدن تله کابین، زیپ لاین و حتی وقتی به استخر یا حمام نمره یا عمومی می روید.  تجسم کنید معیار وزن شماست، یعنی هرچه وزن شما بیشتر باشد، پول بیشتری بایستی پرداخت کنید و برعکس هرچه وزنتان کمتر باشد، پول کمتری می پردازید و بطور کلی ورزشکاران بصورت رایگان از این خدمات بهره ببرند. آنوقت چه خواهد شد؟؟آیا اکثریت جامعه به فکر تناسب اندام و فیتنس نمی افتند؟!!آیا  برخی که شکم خود را با مال مفت و حرام فربه کرده اند دست از این کار نمی کشند؟؟!!

آیا زیبایی اندام، ورزیدگی و لاغری یک فضیلت نمی شود و مردم برای سود مادی به آن سمت حرکت نمی کنند؟؟!!آیا آن ها که جوع بقر یا بولیمیا (پرخوری عصبی)دارند بفکر درمان نمی افتند؟!!آیا آن دسته که با حق خوری و مال مردم خوری شکم فربه نمودند به فکر چربی سوزی نمی افتند؟؟!! آیا آن افرادی که حرص مال دنیا می زدند، دست بر نمی دارند؟!! آیا برخی از تنبلی دست بر نمی دارند؟؟!!آیا برخی که بعلت نداری، غذاهای پر حجم، ولی کم انرژی می خورند به شرط حمایت دولت در لایف استایل خود تغییر نمی دهند ؟؟!! آیا  افرادی که سوء تغذیه داشته و شکم سیر و سلولهای گرسنه دارند به شرط کمک دولتی خودشان را ریکاوری نمی کنند؟؟!!یقینا اکثریت این افراد دست از پرخوری شسته و تنبلی که عنصر اصلی وجودی آن هاست را کنار می گذارند و به ورزش روی خواهند آورد. آن ها با اینکار به سلامتی پایدار نیز دست میابند و از این رهگذر جامعه نیز از شر ویروس تنبلی راحت می گردد.البته برخی هم غمباد دارند که به شرط یاری دولت، ورزش و ترشح دوپامین و سروتونین حل می شود. اُ اُ البته دوستان، خودم هم کمی تپل هستم و بایستی زین پس کمی بیشتر ورزش کنم تا قانون اضافه وزن و BMI شامل خودم هم نشود!!

بهروز و بهرام باشید!