لیلی معتمد_ دغدغه  تمام دوستداران محیط زیست این است که آنچه که از گذشتگان به دست ما رسیده به گونه ای مطلوب به دست آیندگان بسپاریم و در واقع امانتدار خوبی باشیم.

سوال این است که مهمترین دغدغه محیط زیستی استان چه می تواند باشد؟

می توان به صراحت به این سوال پاسخ داد که در حال حاضر مشکل اصلی محیط زیستی که در سطح استان وجود دارد، بحران آب است.متاسفانه برداشت های بی رویه از منابع آبی باعث شده است که کیفیت منابع آبی استان پایین بیاید. اغلب رودخانه های فصلی خشک شده و رودخانه های دائمی فصلی شده اند.به دلیل کاشت بی رویه شالی و محصولات زراعی آب بر، منابع آب زیرزمینی ما هم دچار خشکی است.استان  گلستان، استانی است  کشاورزی که اقتصاد و معیشت مردم از طریق کشاورزی و دامپروری تامین می شود؛ بیشترین مصرف و هدر رفت آب هم در این بخش است.عدم تعادل بین منابع و مصارف آب و گسترش خشکسالی به عنوان بزرگترین و مهمترین چالش بخش محیط زیست و آب در استان است.  مدیریت نادرست منابع آب و بهره وری پایین در مصرف آب  به خصوص دو دهه اخیر، موجب شرایط امروز استان است.  بدون تردید اگر اصلاح نظام حکمرانی آب صورت نگیرد، شرایط استان روز به روز بدتر خواهد شد. فرسایش خاک و بحران ریزگردها چالش های آینده ی نزدیک استان خواهد بود. کاهش پوشش گیاهی و شسته شدن خاک در حوزه آبخیز، بیابانزایی و توسعه مناطق بیابانی قابل کنترل است، اگر تحت یک برنامه مدون و کارآمد مدیریت شود. در واقع مدیران در طول به ویژه دو دهه اخیر سیاست‌های مدیریتی‌شان متناسب با خشکسالی و تغییر اقلیم نبوده است. حالا این می تواند از روی جهل و ناآگاهی باشد یا هر چیز دیگر، مساله این است که سیاستهای نادرست از عوامل اصلی در ایجاد بحران بوده  است به طوری که  نتوانستیم منابع آبی استان را حفظ کنیم. حالا  آنچه روشن است این است که مسیری که آمده ایم اشتباه بوده است. پافشاری بر ادامه مسیر، غیر از اینکه  ما را به بیراهه خواهد کشاند، سودی ندارد، بنابراین هر چه زودتر و به هر قیمتی که هست، مسیر درست را بیابیم که از شماتت آیندگان نیز در امان باشیم.