■  با مسوولیت سردبیر

احوالات این روزهای ایران عزیز انسان را به پندنامه ها و نوشته های بزرگانی باز می گرداند که گویی با چشمی روشن این روزها را دیده اند و به عاقلان و خردمندان هشدار داده اند که راه چنین است و بی راه چنان. کلیله و دمنه به انشای ابوالمعالی نصراله منشی نیز یکی از همین مجموعه های دانش و دانایی است که مردمان خردمند نگاشته اند تا امروزیان بخوانند و از آن بهره ها ببرند و با تدبیر و حکمت ملک را حکمروایی کنند و براین اساس وظیفه دوستان مشفق و یاران موافق را نیز تعیین کرده اند، آنجا که می گوید: خردمند و حلال زاده را چاره نباشد از گزارد حق و تقریر صدق، براین اساس نیز ما در گلشن مهر در تمام این سالها کوشیده ایم تا به حکمرانان و مدیران یاد آوری نماییم که حکمرانی یک علم تخصصی است و بر همین اساس نیز بارها در همین ستون یا یادداشتهای دیگر آنچه را که باور داشتیم از سر دلسوزی و بدور از هیجان و نام و ننگ گفته ایم که خلاصه آن را استاد سخن حضرت سعدی شیرازی  در باب  اول بوستان در عدل و تدبیر ورای فرموده است:

بر آن باش تا هر چه نیت کنی 

نظر بر صلاح رعیت کنی

دگر کشور آباد بیند به خواب  

 که دارد دل اهل کشور خراب

از آن بهره ورتر در آفاق نیست

 که در حکمرانی به انصاف زیست

بد و نیک مردم چو می بگذرند

 همان به که نامت به نیکی برند

رعیت چو بیخند و سلطان درخت     درخت ای پسر باشد از بیخ سخت ....

بر این اساس به نظر می آید مطالبات انباشته شده شهروندان را باید بسیار جدی تر از قبل پاسخ داد. گسترش فرهنگ گفتگو، میدان دادن به نخبگان، بسط آزادی بیان و پذیرش نقد، پاسخگویی در برابر خواسته های شهروندان، اصلاح سیاستها و برنامه های اقتصادی،  خشونت پرهیزی در قبال منتقدان و... در این مقطع می تواند به برون رفت ایران عزیز از این تنگنا کمک کند.

امید که این آب و خاک از بلا مصون بماند