آزاده حسینی_سخن میان دو دشمن چنان گوی که گر دوست گردند؛ شرم زده نشوی!

سعدی در باب هشتم کتاب گلستان به موضوع «در آداب صحبت» پرداخته است. در حکایت دوازدهم می گوید: اگر بین دو فرد قهر و دشمنی ایجاد شد و شما به نوعی با هر دو فرد به صورت مجزا روابط دوستی داشتید، حواستان باشد که حرفی از این دو شخص رد و بدل نکنید. چون ممکن است این دو دشمن بعدا دوباره با هم دوست شوند و شرمندگی برای شما باقی بماند.

میان دو کس جنگ چون آتش است

سخن چین بدبخت هیزم کش است

کنند این و آن خوش دگرباره دل

وی اندر میان کوربخت و خجل

میان دو تن آتش افروختن

نه عقل است و خود در میان سوختن

میان دو فردی که با هم قهر می شوند، ممکن است تا مدتی دوستی به دشمنی تبدیل گردد و سعدی این دشمنی را به آتش تشبیه کرده است و فرد خبرچینی که حرف های این دو را به هم می رساند، مانند هیزم شکن بدبختی است که فقط موجب شعله ورتر شدن آتش خشم می گردد. کار عاقلانه ای نیست و در نهایت موجب تخریب شخصیت فرد خبردهنده خواهد شد.

از طرفی هنگام صحبت با دوستان هم باید حواسمان باشد که حرف ها و اسرار صمیمانه دوستی به گوش غریبه ها نرسد. شاید پشت دیوار کسی باشد که حرف ها را وارونه و ناقص بشنود و به دیگران خبر دهد.

در سخن با دوستان آهسته باش/

تا ندارد دشمن خونخوار گوش

پیش دیوار آنچه گویی هوش دار

تا نباشد در پس دیوار گوش

قرار نیست حرف های حالت خشم و عصبانیت خود را به دیگران انتقال دهیم. چون ناراحتی ها پس از مدتی تمام می شود، و دلخوری حرف ها و شنیده مانند زخمی است که شاید سال ها روح را بخراشد و آزاردهنده باشد.