لیلی معتمد_  دعوت یکی از دستگاههای اجرایی استان برای شرکت در جلسه و تهیه گزارش خبری آخر وقت اداری سه شنبه چهارم دی ماه به دستم رسید. روز چهارشنبه باید در جلسه حاضر می شدم. موضوع جلسه مدیریت مصرف بود، هم اندیشی برای اصلاح الگوی مصرف به خصوص در بحث مدیریت مصرف گاز که این روزها خیلی تاکید می شود. اینکه در زمان قحطی و کمبود، قدر نعمتی و موهبتی را بدانیم خوب است، اما خوبتر آن است که در زمان فراوانی رعایت کنیم و درست مصرف کنیم. به هر حال روز چهارشنبه کمی مانده به شروع جلسه، دفتر و دستکم را جمع وجور کردم و با بی میلی راهی محل جلسه شدم. می گویم بی میلی از این نظر که از این گونه جلسات بسیار رفته ام و می دانم که غالبا بی نتیجه است. فقط وقتم را هدر می دهم. معمولا در زمان کمبود انرژی چه برق باشد یا آب و گاز از این نوع جلسات زیاد برگزار می شود. کلیات می گویند و شعارهای زیبا و در پایان هم هیچ، آب از آب تکان نمی خورد. سر وقت رسیدم. سالن بزرگ جلسات تقریبا خالی بود و فقط یک نفر به عنوان مدیر جلسه حضور داشت. خواهش کرد منتظر بنشینیم. کم کم با تاخیری نیم ساعته اعضای جلسه از راه رسیدند.

شروع شد، همان حرفهای تکراری و زیبا که مصرف بهینه کم مصرف کردن نیست، درست مصرف کردن است و از اینجور حرفها که زیاد شنیده ایم. اینکه زنان نقش موثری در تشویق و ترغیب و هدایت خانواده در این امر دارند و نقش دانش آموزان و آموزش در مدارس و مراکز آموزشی و ......

همه اعضای جلسه نظر خودشان را اعلام می کردند و راهکار می دادند که واقعا هیچ کدام هم خلاقیت و ابتکاری نداشت. همان حرفهای همیشگی بود شاید با ادبیاتی متفاوت. نفر بعدی من بودم. داشتم فکر می کردم که چه باید بگویم. نگاهی به اعضای جلسه انداختم و شمردم دقیقا هشت نفر بودیم و ظرفیت سالن بیش از هفتاد نفر بود. همه چراغها روشن و دو اسپیلت بزرگ گوشه های سالن وظیفه تامین گرمای سالن را به عهده داشتند. در حالی که میشد در اتاقی کوچک با هشت صندلی و میز و یک بخاری و یک لامپ این جلسه برگزار شود. نوبت به من رسید. با اشاره به اینکه چه تعداد لامپ و وسیله گرمایشی روشن است، گفتم بیایید از خودمان شروع کنیم و درست مصرف کنیم همین.