■   بامسوولیت سردبیر

۲۱ آبان زادروز نیما یوشیج است. شعرو نثر فارسی رکن استوار فرهنگ منطقه ای به وسعت خراسان بزرگ فرهنگیقدیم است . ماندگاری یک زبان در طول تاریخ علاوه بر اختصاصات ذاتی و نحوی آن به زمان شناسی منتقدان ، شاعران و نویسندگان آن زبان نیز بستگی دارد ، چه بسیار زبانهایی که در جنگ ها و مقابله های بزرگ تاریخی و فرهنگی از میان رفته اند و چه بسیار گویش هاکه اندک اندک از چرخه روزگار حذف شده اند مصریان زبان خود را در حمله اعراب از دست دادند و اندک اندک خود را  از هویت قبطی نیز تهی دیدند ،ایرانیان اما به مدد وجود فردوسی بزرگ توانستند افسانه ها و داستان های اقوام ایرانی را که در دهانها می چرخید نگه دارند و اندیشه ایرانشهری و حکمت خسروانی را به زبان مادری پساز حمله اعراب به نسل بعد از خود انتقال دهند ، پس از آن دیگرانی چون خاقانی، نطامی  ، جامی ،فرخی سیستانی و سپس حافظ و مولانا و سعدی و .... هر قرنی زبان فارسی را به غنایی رساندند که به لحاظ جایگاه در ادبیات جهان اگر نگوییم بی نظیرقطعا کم نظیر است   ، نیما یوشیج نیز یکی از آن تاثیر گذاران بر ساختار شعر فارسی است که توانسته است با غنای تکنیکی، بر سرمایه های شعر فارسی قالبی به نام خود را در کنار قالبهایی مانند غزل ؤ قصیده ، رباعی و دوبیتی به قالبهای شعر فارسی اضافه نماید از این منظر قالب نیمایی زمینه ساز ظهور شاعرانی مانند سهراب ، فروغ ، اخوان ،توللی ، نادر پور ، شاملو و دهها شاعر مدرن و نیمه مدرن در دوران معاصر است و توانست با نشان دادن راهی نو هم در مضمون و هم در فرم شعر، زمینه بروز خلاقیتها و زیبایی های زبان فارسی را در دوران معاصر استمرار دهد کاش انجمن های شعر و ادب در گلستان به بهانه چنین مناسبتهایی با برپایی بزرگداشت و نقد و بررسی های ادبی و یا برگزاری شب شعر زمینه را برای گسترش این مبادلات فرهنگی غنیمت می دانستند .