■   بامسوولیت سردبیر

 امروز روز جهانی مهربانی است. وقتی از مهربانی و مهرورزی سخن می گوییم عموما آن را در دنیای امروز به عنوان یک تکنیک و مدل برای زندگی پیشنهاد می کنند و تلاش می کنند با روشهای مختلف انسانها را به مهرورزی و مهربانی پیوند بزنند. آنها به شما می آموزند که در برخورد با اتفاقات گوناگون، چگونه از سر مهربانی برخورد کنید تا زندگی به کامتان شیرین شود و یا با چه تکنیک هایی می توانید مهرورزی را به اطرافیانتان انتقال دهید، اما واقع مطلب آن است که مهربانی عمقی فراتر از تکنیک های روزمره و امورات جاری دارد، هر چند بخشی از مهرورزی در نهایت منجر به لبخند بر گونه های من و شما می شود اما مهرورزی را باید، اساس و بنیان هستی دانست آنجا که جناب حافظ می فرماید:

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد        ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

همه عالم بر مبنای مهرورزی و عشق ورزی خداوند منان با کائنات و عالم سامان یافته است و عشق محصول این مهربانی و استمرار این حس زیبایی است که در وجود هر که و هر چه در عالم هست، جاری است، لاجرم هستی به طرب بر می خیزد، آسمان شرابخانه می شود و تمام موجودات زمینی، به وسعت همه عالم، برای نوشیدن آن شراب آسمانی، دهان باز می کنند، آنجا که جناب مولانا می فرماید: کیستی تو، قطره ای از باده های آسمان، مهربانی و عشق زندگی را به رنگ آسمانها آبی می کنند و وسعت دریاها را به درون انسانها می کشاند، با مهربانی کینه ای در دل انسانها ترجه نخواهد زد. همراهی و دوستی زندگی بهتری برای همه ی  عالم رقم خواهد زد، کاش در دنیایی این همه مملو از شتاب، پر از کینه و عصبانیت، کمی مکث می کردیم. اندکی به تامل می گذراندیم و آنگاه در انتخاب هایمان در زندگی دقت بیشتری می کردیم، به جای تند خویی، نرم بودیم، به جای عصبانیت، لبخند می زدیم، به جای ناراستی، راستی را انتخاب می کردیم. به جای کینه ورزی، مهربانی را برمی گزیدیم، ‌آنگاه از پس پشت ما به جای کویری مملو از خشم و مرگ، باغساری سرشار  از چشمه و ریحان بر جای می ماند. این انتخاب من و توست اگر کویری هستید و یا اگر زاده باغ سبز مهربانی اما پیشنهاد همه اندیشمندان و فرهیختگان آن است که عشق ورزی کنید و نگذارید بدون مهربانی و عشق روزگارتان سپری شود تا کامروا از دنیا بگذرید.