علیرضا صدرایی- از پیش اعلام شده بود که طوفان خواهد آمد، از پیش همه میدانستند که تندبادی در راه است و قرار است با سرعتی بیشتر از حد معمول شهر را در بر بگیرد، اما در این سوی استان کودکی تا به اکنون تا به مرز نیستی رفته است و در آن سوی استان سخن از خرابی و شکستن درخت و ...است. مدیرکل مدیریت بحران استانداری گلستان می گوید: وزش شدید باد در ۲۴ ساعت گذشته باعث شکستن بیش از ۶۰ اصله درخت در مسیرهای ارتباطی استان شده است که در نتیجه آن ۱۲ نفر مصدوم شدند. نعمت الله حاجی‌زاده سه‌شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا اظهارکرده است: طبق پیش بینی هواشناسی از روز گذشته سامانه کم فشار جوی همراه با وزش باد به نسبت شدید در استان گلستان شروع شد و بیشترین سرعت وزش باد با ۹۰ کیلومتر بر ساعت مربوط به مراوه‌تپه، ۸۶ کیلومتر بر ساعت علی‌آبادکتول، ۷۹ کیلومتر کلاله، ۷۲ کیلومتر مینودشت، ۶۱ کیلومتر گنبدکاووس، ۵۴ کیلومتر گرگان و ۵۰ کیلومتر بندرگز بود. وی گفته است: وزش باد در این مدت منجر به خسارت به ابنیه، منازل مسکونی، تیرهای برق و انبارهای کشاورزی بعضی نقاط شد و سقوط تعداد زیادی درخت بر روی سیم‌های برق، قطعی چند ساعته برق را در شهرستان‌های مختلف در پی داشت که تا صبح سه شنبه  همگی وصل شد. حاجی زاده افزوده است: بر اساس آخرین گزارشات در نتیجه وزش باد شدید چهار فقره حریق از نوع کف سوز در ارتفاعات جنگلی رامیان رخ داد که همگی آنها مهار شده است. شاید تلخترین حادثه در این میان که قابل جبران نباشد، سانحه برای کودک مینودشتی است. در چنین احوالی قطعا نمی توان تنها یک مدیر مدرسه  یا یک معلم پرورشی را مسوول دانست، آنها قطعا در اندازه توانایی خویش تلاش کرده اند اما مشکل آنجاست که بی توجهی به پیش بینی ها و داده های علمی به مثابه یک ویروس لاعلاج به جان مدیران و شهروندان افتاده است و آنقدر به داده های علمی بی توجه شده ایم که گویا کسی به داده های علمی باور ندارد  و عجیب تر آنکه همه اهل توجیه اشتباهات بی پایانمان شده ایم. علم می گوید آنکه باد می کارد طوفان درو می کند ، وقتی طوفان بیاید همه چیز را در هم خواهد کوبید، هنگام زلزله تنها سازه های محکم و قوی، ماندگار خواهند شد و هنگام سیل تنها خانه های دور دست از رودخانه، اما ما می سازیم، می کاریم و .... آنگاه بی تدبیری خویش را به گردن همه عوامل زمینی و آسمانی می اندازیم جز بی توجهی و بی دقتی خود. دنیای امروز دنیای پیش بینی های معلوم است، درخت را تبر زدی پس منتظر سیل باش، خاک را تخریب کردی منتظر کم شدن محصول و نابودی زمین های پر محصول باش و بی توجه به داده های علمی رفتار کردی، منتظر مرگ و نیستی باش، این تقدیر محتوم بشر است  تو خواه پند گیر و خواه ملال اما:

تکیه بر تقوی و دانش در طریقت کافری است

کار ملک است آنکه تدبیر و تامل بایدش