■   بامسوولیت سردبیر

چهارم آذر برابر با ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان بود. واقعیت آن است که خشونت بر علیه زنان وابسته به مکتب، آیین و یا حکمرانی تعریف شده ای نبوده و نیست. در همه مذاهب، مکاتب و ملتها به نوعی خشونت بر علیه بانوان وجود داشته و دارد و تنها در چند دهه اخیر است که با رشد و توسعه، بشریت به قبح خشونت بر علیه بانوان توجه جدی نشان داده است، البته گاه این خشونتها لزوما منفور و مورد نقد بانوان نیز نبوده است، زیرا در بسیاری از فرهنگها و سنتها خشونت بر علیه بانوان به نوعی فرهنگ پذیرفته، بدل شده است که اصلاح آن خلاف عادت به شمار می رود و مستلزم هزینه هایی است که گاهی حتی خود بانوان نیز چندان به اصلاح آن راضی نیستند، اما آنچه که باید در این مجال به آن توجه کرد شاید آن باشد که توجه به حقوق بانوان و لایه های دیگر اجتماعی، ارتباطی معنادار با توسعه متوازن و رشد اقتصادی اجتماعی و فرهنگی هر جامعه ای دارد. از جامعه ای که مدام گرفتار چالش هایی خود ساخته است، نمی توان انتظار داشت تا به مبارزه بر علیه خشونت بانوان تن دهد، علاوه بر این شوربختانه در کنار تنگناهای اقتصادی و اجتماعی که مانعی در برابر احقاق حقوق بانوان است، باید بگوییم برخی خوانش ها از سنت و دین در تعارض آشکار با حقوق زنان است، امروزه بانوان سهمی برابر با مردان در زندگی اجتماعی و سیاسی می خواهند زیرا در بسیاری از امور اگر خود را شایسته تر از مردان ندانند، ناتوانتر نیز نمی بینند، بنابراین خواهان حق برابر در همه مناصبند. این بانوان لزوما اغیار نیستند، خواهر، مادر، همسر و بستگان من و شمایند که امروز برابری را به عنوان یک حق و تکلیف از ساختار حکمرانی مطالبه می کنند و بر  بکارگیری شایستگان در انجام امور تاکید می کنند، بنابراین به نظر می رسد دوران ترک تازی مردانه به پایان رسیده است و بانوان تازه نفس و پر انگیزه آماده اند امورات را بهتر از مردان خشن بر عهده بگیرند تا هم جامعه آسایش بیشتری داشته باشد و هم خشونت بر علیه بانوان از فرهنگ زندگی بشری حذف شود.