با مسوولیت سردبیر

میلاد فرخنده ی  حضرت مسیح(ع) را شادباش عرض می کنیم. اینک بهانه ای است تا با هم بخش هایی از انجیل لوقا را مرور کنیم، دوباره خوانی این متون از آن جهت ارزشمند است که  حتی اگر نتوانیم به آن عمل کنیم، دست کم می توانیم به مثابه روش در زندگی به آن توجه کنیم و از آن بهره ببریم.

حضرت مسیح درباره مهرورزی به دشمنان می گوید:

شما را که بر من گوش سپرده اید می گویم: دشمنان خویش را دوست بدارید و بر آنان که از شما بیزاری می جویند نیکی کنید، از برای کسانی که نفرینتان می کنند برکت طلبید و بهر آنان که بر شما افترا می زنند دعا کنید.  برآن کس که بر گونه ی تو نواخت، گونه ی دیگر خود را بگردان و از آن که ردایت را بستاند پیراهن خود را دریغ مدار، بر آن کس که از تو طلب می کند عطا کن و از آن که مال تو را بردارد مطالبه مکن .آنچه می خواهید آدمیان از برای شما کنند خود بهر ایشان کنید. چه اگر دوستداران خویش را دوست بدارید شما را چه فضیلتی خواهد بود ؟چرا که گنهکاران نیز  دوستداران خویش را دوست میدارند و اگر نیکی کنندگان خویش را نیکی کنید شما را چه فضیلتی خواهد بود ؟گنهکاران نیز چنین می کنند و اگر به کسانی وام دهید که امید عوض گرفتن از ایشان را دارید شما را چه فضیلتی خواهد بود ؟گنهکاران نیز به گنهکاران وام می دهند تا از ایشان عوض بگیرند. دشمنان خویش را دوست بدارید و نیکی کنید. بی چشمداشت عوض گرفتن وام دهید، آنگاه پاداش شما عظیم خواهد بود و پسران خدای تعالی خواهید بود چه او با حق ناشناسان و بدکاران مهربان است.

 و درباره رحمت و احسان می فرماید:

خویشتن را مهربان بنمایید؛ هم چنان که پدر شما مهربان است، داوری مکنید تا بر شما داوری نشود. محکوم نکنید تا محکوم نشوید ، ببخشایید تا بخشوده شوید، بدهید تا بر شما داده شود پیمانه ای نیکو و فشرده و تکانده و آکنده در دامانتان ریخته خواهد شد چه با همان پیمانه که می پیمایید از برای شما پیموده خواهد شد.

و در جای دیگر می فرماید:

از چه روی پر کاهی را که در دیده ی برادرت است می بینی و دیرکی را که در دیده ی خویش داری نمی بینی.

و باز می فرماید:

درخت نیکو نه میوه ی تباه آورد و درخت تباه نه میوه ی نیکو، چه هر درخت را به میوه اش باز شناسند، انجیر را از خیار باز نمی چینند و انگور را از میوه ی تمشک. انسان نیک از خزانه ی نیکوی دل خویش آنچه نیک است بر آورد و آن کس که بد است از نهاد بد خویش است آنچه بد است، چه آنچه از دل لبریز می شود، بر دهان جاری می گردد. (ترجمه پیروز سیار - عهد جدید، بر اساس کتاب مقدس اورشلیم، نشر نی، چاپ پنجم 1396، انجیل لوقا -357 و 358)