■  با مسووليت  سردبير

نامگذاري ماههاي ايراني بسيار پر مفهوم و جذاب است. نامهاي فرشتگان آب، زمين، آتش و طبيعت  که از آنها همواره بوي زندگي مي آيد. فروردين به معناي  ماه پاکي است و ارديبهشت به معناي بهترين راستي و پاکي  اما خرداد به معناي تندرستي و رسايي و کمال است و تير خداوندگار باران به معناي چابکي و تندي، امرداد هم که به نادرستي مرداد گفته مي شود به معناي ناميرا و جاودان است و شهريور فرشته نگهبان آسمان نام دارد و به معناي شهر آرزوها و يا به تعبير امروزي مدينه فاضله است، اما نام  ماه مهر به معناي پيمان دوستي و محبت است  و آبان فرشته نگهبان آب به معناي آب ها است، آذر  فرشته نگهبان آتش است و در معناي آتش و اخگر، دي به معناي دادار و آفريننده است  و اسفند ماه  فرشته حامي زمين به معناي آرامش، فروتني و پاکي است اما درباره بهمن که امروز اولين روز آن است بايد بگوييم نام ماه بهمن در اوستا وهومنه و در فارسي ميانه وهومن و در فارسي نو وهمن و بهمن است اين واژه تركيبي از وهو به معني خوب و منه به معني منش و با هم به معني نيك انديش است. بهمن نخستين آفريده اورمزد و از تواناترين و بزرگترين ايزد است، مظهر انديشه نيك و خرد و توانايي خداوند است و عقل و تدبير انسانها را نيرو مي دهد. آموزه هاي او انديشه نيك گفتار نيك و كردار نيك است. بنابراين بهمن بودن به معناي نيک انديش بودن و نيکخواهي براي ديگران است و اميد است ماهي فرخنده و نيک براي همه باشد. با نگاهي به تاريخ گذشته و توجه به آنها نه تنها مي توانيم انبان خود را از دانسته هاي بسياري مملو کنيم بلکه مي توانيم با قامتي رشيد به آنها تکيه کنيم و نسل جوان  را با نيک انديشي و درست کرداري آشتي دهيم و نگران بحران هويت آنها نباشيم.