■  با مسووليت  سردبير

نويسنده کتاب دنياي سوفي در لابلاي کتاب پرارزشش جمله اي را از يکي از متفکران نقل مي کند و آن عبارت اين است که: حيوانات زاده مي شوند اما انسانها تربيت مي شوند. معناي واضح اين جمله که بسيار نيز پر اهميت و غم بار است آن است که تفاوت انسان ها با وحوش تربيت پذيري و اصلاح آنهاست و الا چنانچه عنصر تربيت را از زندگي انسانها حذف نماييم تفاوتي بين جانداران نخواهد بود، البته امروزه ديگر بشر به ادراکي از هستي رسيده است که در پي تربيت ابزاري جانوران نيز براي مقاصد خويش است اما مساله اي که ما بايد به آن توجه داشته باشيم آن است که تربيت را بايد از آغازين روزهاي زندگي هر نو آمده اي جدي گرفت. انسانها در نوجواني محصول تربيت کودکي خويشند و در جواني  محصول تربيت نوجواني خود هستند و اين داستان تا روز واپسين زندگي استمرار خواهد داشت، بنابراين بايد عنصر تربيت را  در  همه شوون زندگي شخصي و اجتماعي ديد و بکار بست. براي نمونه شايد ميانسالان شعر زنده ياد شاعر خوب کودک ايران زمين  عباس يميني شريف را در کتاب هاي درسي سالهاي دور به خاطر دارند که زمزمه همه بچه هاي خرد و کلان بود و همواره به عنوان يک آموزه در ذهن خردسالان جاي مي گرفت که

 به دست خود درختي مي نشانم

به پايش جوي آبي مي كشانم

كمي تخم چمن بر روي خاكش

براي يادگاري مي فشانم

درختم كم كم آرد برگ و باري

بسازد بر سر خود شاخساري

چمن رويد درآنجا سبز و خرم

 شود زير درختم سبزه زاري

به تابستان كه گرما رو نمايد

درختم چتر خود را مي گشايد

خنك ميسازد آنجا را ز سايه

دل هر رهگذر را مي ربايد

به پايش خسته اي بي حال و بي تاب

ميان روز گرمي مي رود خواب

شود بيدار و گويد اي كه اينجا

درختي كاشتي،روح تو شاداب

ديروز روز درختکاري بود. بايد علاوه بر آنکه خود به محيط زيست توجه نشان دهيم کودکان و نوجوانان را با همه ابزارهايي که در دست داريم به گونه اي تربيت کنيم که قدر دان نعمات خداوندي باشند و بدانند طبيعت همواره با ما سر مهر نيست و چنانچه با او نا مهربان باشيم، با ما از سر خشم بر خواهد آمد. روز درختکاري روز مبارکي، اين تبرک را با کاشت حتي يک درخت به يادگار استمرار بخشيم.