■  با مسووليت  سردبير

يکي از  اموري که همواره همه متفکران  به آن هشدار و انذار داده اند، لزوم توجه به وقت و درک اهميت گذران عمر است، توجه به وقت شايد يکي از ترجيع بندهاي مشترک بين همه نحله هاي فکري توحيدي و غير توحيدي است و از اين جهت جايگاه ويژه اي دارد. امام علي (ع) مي فرمايد: الفرصه تمر مر السحاب فانتهزوا فرص الخير، فرصتها مي گذرد چون گذشتن ابرها پس دريابيد فرصتهاي نيکو را. اما مساله مورد نظر ما در اين يادداشت اوقات خوش آرامش و مناجات و لحظات معنوي و روحاني است که به لطف ماه مبارک هر ساله متولد مي شود و امکان ارتقاي معنوي و روحي را براي انسانها فراهم مي آورد. اينک، سوال اين است  شهروندان، روحانيون، اهالي انديشه و خرد و همه کساني که حرفي براي ارتقاي جامعه امروز ايران دارند چه اندازه از اين فرصت خداداد در جهت ارتقاي شهروندان بهره  مي برند، آيا روحانيون و  واعظان محترم در گلستان که اولين و اصلي ترين وظيفه آنها قطعا هدايت شهروندان به راه خداوند متعال و پيامبر اکرم(ص) است  مي توانند در اين ماه  مبارک کرسي بحث و گفت و گويي را بگسترانند تا نسل جوان دگر انديش درک دقيقتري  از فضاي معنوي رمضان بدست آورد؟ آيا مي توانند فضايي را براي پاسخ به سوالات نسل امروز فراهم کنند؟اگر نمي توانند پس چه کسي بايد نسل امروز را با معارف اصيل اخلاقي و سنت هاي اصيل ديني آشنا کند؟اگر نوجوان، جوان يا شهروندي بخواهد سوالات فکري، مذهبي و انديشه اي خود را از محضر انديشمندان بپرسد به کدام نشاني بايد مراجعت  کند؟ آيا کسي هست به جاي استفاده از داغ و درفش، کلام روشن معنويت را در ذهن نسل جاري و آتي نشا کند؟  شوربختانه بايد اذعان کرد بخاطر فقر انديشه ورزي در جامعه امروز، از اقيانوس معنويت و اخلاق جاري در معارف الهي تنها به مناسک آن بسنده  کرده ايم و مناسک را غايت فلاح و رستگاري دانسته ايم...

و اين باعث شده است تا بحث و گفت و گو در جهت ارتقا انسانها از زندگي  ما رخت بربندد. به اين لحاظ بايد گفت: بايد به کرسي هاي بحث امام جعفر صادق (ع) و گفت و گوهاي امام باقر(ع) بازگرديم و با نسل امروز با گفت و گو و کلام وارد استدلال شويم و الا نتيجه مانند خورشيد صبحگاهان براي هر خردمندي آشکار است و شرط اوليه چنين روشي، باور به  آن است که بدانيم ايمان متاعي است که تنها در جامعه باز رشد مي کند و آنچه با اجبار اتفاق مي افتد نامش هر چه هست ايمان نيست.