■  بامسووليت سردبير

استمرار جنگ غزه با نسل کشي هاي اسراييل به همراه حمايت پيدا و پنهان و گاه بي عملي مغرضانه آمريکا و کشورهاي اروپايي از اسراييل و بي توجهي شوراي امنيت در حمله به کنسولگري ايران در سوريه به همراه مجموعه حوادث ديگر، منطقه خاورميانه را به سمتي حرکت داد که باور آن جز با ديدن پرواز موشک ها و پهبادها بر سرزمينهاي اشغالي ممکن نبود، اتفاقي که تجربه جديدي از نبرد در طول عمر کشور اسراييل تا به امروز بوده است اتفاقي جديد در نبردي بدون مرز جغرافيايي. بر اين اساس بايد گفت، خاورميانه وارد فاز جديدي از بازي قدرت شده است، شمشيرهايي که کشيده شده و قدرت هايي که تا به امروز مي کوشيدند تا به گونه اي ميانداري نمايند تا از درگيري مستقيم بين ايران و اسراييل اجتناب کنند با شيطنت اسراييل، امروز ناچار به تصميم گيري خواهند بود، از سويي ايران با قدرت نامتقارن و پراکنده خود در مناطق مختلف خاورميانه از لبنان تا عراق و سوريه و يمن ارتشي چريکي و مسلح به فناوري را سامان داده است و از طرفي قدرت هاي اول جهان که اسراييل با داشتن ارتش و امکاناتي کلاسيک آنها را نمايندگي مي کند، تلاش مي کنند تا قدرت فناوري و ايدئولوژيک ايران را در انزوا نگه دارند، در چنين اوضاعي که آرايش ميدان نه در صحنه جنگ، بلکه هزاران کيلومتر آن سوتر تعيين مي شود بايد به ناگزير منتظر هرحرکت حريف ماند تا بتوان اتفاق روز آينده را پيش بيني کرد، آيا انتخابات پيش روي آمريکا به اسراييل اجازه پاسخگويي را خواهد داد؟ و آنگاه اگر اسراييل پاسخ حملات ايران را بدهد، اقدام بعدي ايران چه خواهد بود؟ و در صورت استمرار چنين وضعيتي، خاورميانه درگير جنگي فراگير نخواهد شد؟ آيا نگراني از حملات نامتقارن و توان فناوري ايران نظم موجود در خاورميانه را به نفع موقعيت ايران تغيير خواهد داد؟

چين و روسيه در اين بازي چگونه مهره هاي خود را به حرکت در خواهند آورد؟ و از همه مهمتر اقتصاد جهاني و امنيتي که کشورهاي خليج فارس در پي آن هستند کدام مدل از بازي قدرت را به بازيگران تحميل خواهد کرد؟ اما هر چه که هست به نظر مي آيد تحليل اوليه تحليل گران غربي مبتني بر خويشتنداري ايران بخاطر نگراني از جنگي فراگير نادرست از آب در آمده است، آنها گمان مي کردند با آنکه هيچ ضمانتي به عدم تکرار حملات اسراييل به پايگاههاي ايران داده نشده بود، ايران باز هم در ماجراي حمله به کنسولگري خود، خويشتنداري به خرج خواهد داد، اتفاقي که محقق نشد و صحنه بازي تغيير کرد. در نهايت آنچه قابل درک است، آن است که ايران و آمريکا به دلايل خاص خود به دنبال درگيري نيستند اما معلوم نيست که اسراييل هم همين را بخواهد .