علي کيان 

نبايد تجربه‌ي شکست‌خورده‌ي دوره‌ي احمدي‌نژاد  يک بار ديگر تکرار شود. او معتقد بود؛ اقتصاد علم نيست، اما چهار سال طول کشيد تا قبول کند اقتصاد علم است. احمدي‌نژاد مي‌گفت؛ قطعنامه‌هاي شوراي امنيت سازمان ملل ورق پاره است. او در هر جلسه هيئت دولت دويست طرح و لايحه را سريع تصويب مي‌کرد تا مشکلات زودتر حل شود. شايد نيتش خير بود، اما هر نيت خيري لزوماً به معناي درست بودن راه نيست.چند سال قبل دولت روحاني لايحه‌اي را مصوب کرد که از کره‌ جنوبي کالا وارد نکنند تا توليد داخلي رونق پيدا کند. حال اينکه راه حل برون‌رفت از مشکل اقتصادي نه دستوري بود و نه توصيه‌هاي اخلاقي و نصيحت.

اقتصاد يک علم است و قانون‌مندي خاص خودش را دارد. هرکس اين قانون‌مندي را رعايت نکند، بي‌شک به زمين خواهد خورد.

اقتصاد؛ سرمايه‌گذاري، ثبات سياسي، امنيت و اعتماد مي‌خواهد، تا بعد از مدتي سبب رشد اقتصادي و اشتغال و کاهش تورم شود. براي اين‌کار هم لازم است سنگ بزرگ (تحريم اقتصادي) را از جلوي پاي اقتصاد ايران برداشت، تا نقطه شروع مسابقه براي ما با ديگر کشورها مساوي شود. تا زماني‌که تحريم‌ها برداشته نشوند از بهبود وضع اقتصادي خبري نخواهد بود. چهل و پنج سال تنش و ستيز با دنيا، وضعيت عمومي اقتصادي ايران را به اين‌جا رسانده است. مهمترين شاخص آن تورم و بيکاري 2 رقمي و رشد اقتصادي نزولي و سرمايه‌گذاري اندک و نتيجه‌ي آن گسترش فقر در جامعه است که همه‌ي دولت‌مردان و مقامات ارشد حکومت آن‌را قبول دارند. در جايي‌که توسعه‌ي سياسي، اقتصادي، فرهنگي، اجتماعي و علمي نباشد ناگزير کشور دچار روزمرگي خواهد شد. آن موقع بايد هر چيزي به‌صورت موردي و دستوري حل و فصل شود. اقتصاد ايران سال‌هاي متمادي است که از اقتصاد دولتي و فساد و عدم شفافيت و انحصار و رانت و اختلاس رنج مي‌برد. عدم واردات کالا از خارج ممکن است افزايش توليد داخلي را سبب شود، اما نبودن رقابت واقعي هم کيفيت کالا را کاهش و هم قيمت تمام شده را افزايش خواهد داد و هم فساد را گسترده‌تر خواهد کرد.  در نتيجه اين به ضرر مردم بوده و متاسفانه قاچاق کالا نيز به آن اضافه خواهد شد، تا يک عده دلال و واسطه سيرتر شوند و درآمد گمرکي دولت هم کاهش خواهد يافت.  اگر اقتصاد دولتي و دستوري و انحصاري موفق بود اتحاد جماهير شوري و اقمارش اروپاي شرقي فرو نمي‌پاشيدند. آلمان شرقي توسط آلمان غربي بلعيده و در معده‌اش هضم شد، چون يکي دستوري و ديگري رقابتي بود. اگر اصولگرايان اين همه تجارب ارزشمند دنيا را ناديده بگيرند، نتيجه‌اش هويداست و نيازي به آزمون جديد نيست.

روزنامه‌نگار