بزرگداشت فردوسي با دليران کهن


تیتر اول |

مهران موذني _  25 ارديبهشت، روز بزرگداشت ابوالقاسم فردوسي، شاعر حماسه‌سراي بزرگ ايراني است که نقش به سزايي در حفظ فرهنگ ايراني داشته است. فرهنگي که ورزش زورخانه‌اي با قدمت 3 هزار ساله و پيوند محکمي که با شعر و ادبيات فارسي داراست، بخش انکار ناپذيري از آن است. از اين رو، امسال در بزرگداشت حکيم توس، باشگاه فرهنگي ورزشي دليران کهن ميزبان علاقه‌مندان شاهنامه و ورزش باستاني بود. مسعود مهدي‌نژاد، مالک باشگاه دليران کهن در گفت و گو با روزنامه‌ي گلشن مهر گفت: 25 ارديبهشت بزرگداشت فردوسي، بزرگ‌ترين شاعر حماسه‌سراي ايران است. مراسم باشکوهي نيز در خانه‌ي تقوي‌ها برگزار شد که از باشگاه دليران کهن در آن شرکت داشتند و علي‌رغم بارش شديد باران، مورد استقبال خوبي قرار گرفت. همچنين در مجموعه‌ي ما نيز برنامه‌ي ويژه‌اي براي اجراي ورزش پهلواني و نقالي تدارک ديده شد که در نوع خودش بي‌نظير است. وي با تأکيد بر لزوم مطالعه‌ي شاهنامه، در مورد جايگاه سراينده‌ي بزرگ آن اظهار داشت: فردوسي جايگاه ويژه‌اي در فرهنگ و ادبيات ما دارد. هرچند که دقيقي پيش‌تر در پي تنظيم يک شاهنامه بود، اما فردوسي کار او را ادامه داد و با 30 سال کار مداوم شبانه‌روزي، افسانه‌ها و تاريخ ايران‌زمين را به زبان شعر و حماسه و با طبع شيرينش روايت کرد.

طوري که بعد از هزار سال، همچنان تازگي دارد. بعد از هزار سال هنوز حرف براي گفتن دارد. از اين جهت، شاهنامه‌ي فردوسي بايد سرلوحه‌ي ما باشد.

نسل جوان نياز به شناخت بزرگان ادبيات و اساطير ما دارد. فردوسي، حافظ، سعدي، مولانا و ديگر شعراي ما هرکدام به نوعي مکتب‌هاي انسان‌سازي دارند. کتاب‌هاي اين بزرگان بايد در همه‌ي خانه‌ها وجود داشته باشد تا جوانان به اسلاف و نياکانشان اشراف کامل داشته باشند و تاريخ پرافتخار ايران را بشناسند. متأسفانه در مواردي مي‌بينيم که ديگر کشورهاي جهان از جمله آمريکا، ترکيه يا کشورهاي اروپايي بسيار بيش‌تر از مسئولين ما به اين شخصيت‌هاي هنري و آثارشان ارج مي‌نهند. اين به نوعي يک کوتاهي است و بايد برطرف شود. اميدوارم نسل جديد گرايش بيش‌تري به مطالعه‌ي کتاب و به خصوص شاهنامه پيدا کند. چرا که فردوسي چهره‌ي برجسته و شناخته‌شده‌اي بين حماسه‌سرايان دنياست. در ادامه، مهدي‌نژاد توضيحات مختصري درباره‌ي تاريخچه‌ي ورزش‌ پهلواني ارائه کرد و پيوند آن با ادبيات فارسي را شرح داد: ورزش زورخانه‌اي به‌نوعي يک شبکه‌ي مبارزه‌ي مخفي و زيرزميني بود که با هدف آمادگي جسماني براي مقابله با هجوم بيگانگان انجام مي‌شد. تمرينات بدنسازي و کشتي از جمله اعمالي بود که در اين مکان انجام مي‌شد. افرادي نيز به عنوان مرشد حضور داشتند که علاوه بر تدريس هنرهاي رزمي به ورزشکاران، به لحاظ روحي و رواني نيز روي آنان کار مي‌کردند و اينگونه منش پهلواني را پديد مي‌آوردند. اشعار حماسي فردوسي، حکايات پندآموز سعدي و سروده‌هاي عارفانه‌ي مولوي از اشعاري هستند که با هدف شکل‌دهي به شخصيت اخلاقي انسان در اين مکان خوانده مي‌شوند. ما پيوند زورخانه با ادبيات را به فال نيک مي‌گيريم و قصد داريم در آينده برنامه‌هاي فرهنگي مختلفي در اين زمينه داشته باشيم تا توجه بيش‌تري هم به ورزش پهلواني و هم به ادبيات شود.