■  بامسووليت سردبير

يکي از اساسي ترين مفاهيمي که در سالهاي پس از انقلاب  در ادبيات سياسي ايران رايج شده است، مفهوم انتخاب است. انتخاب به معني حق انتخاب آزاد، عادلانه و آگاهانه شهروندان است و با لغو و يا محدود کردن هر يک از اين سه ضلع مفهوم انتخاب دچار خدشه مي شود، بنابراين براي انتخاب راهي جز پذيرش اين سه ضلع نيست و چنانچه به هر دليلي يکي از سه وجه مخدوش شود به بنيان انتخاب خدشه وارد مي شود و از آنجا که يکي از ستون هاي نظام اسلامي، جمهوري است و جمهوريت با هر تاويلي، ريشه در انتخاب آزاد، آگاهانه و عادلانه شهروندان دارد، بنابراين چنانچه اين اضلاع لطمه ببيند جمهوريت صدمه ديده است. نا گفته نيز  پيداست انتخابات بدون اين سه ضلع از حقيقت خود تهي مي شود و مي توان هر نامي بر آن گذاشت اما هر چه هست نامش، انتخابات نيست به اين خاطر چنانچه مي خواهيم جمهوريت و مردم سالاري در ساختار نظام جريان داشته باشد، بايد به انتخابات بر اساس معيارهاي علمي و تعريف شده تن دهيم، انتخابات در دنياي امروز يک روش اجتناب ناپذير براي اعتبار سنجي حکمراني هاست و راهي جز تن سپردن به آن نيست به اين خاطر است که حکمراني ها مي کوشند خود را به ذائقه شهروندان نزديک کنند و در واقع خود را نماينده انديشه ها و خاستگاههاي شهروندان بدانند. مقبوليت در حکمراني ضامن بقا و ماندگاري است و بدون جمهوريت و پذيرش انتخابات نمي توان به رسيدن به اهداف رشد و توسعه جامعه اسلامي اميدوار بود، بنابراين بايد نخبگان و فعالان سياسي، احزاب و جريانهاي تاثير گذار بدانند انتخاب حکمرانان و مسوولان  حق بديهي و اوليه شهروندان در يک جمهوري است و بشريت تا به اکنون راهي جز اين براي بهروزي و ارتقا حکمراني نيافته است. بنابراين بر سر حق اوليه شهروندان نزاع و تاويل جايز نيست.  بايد بدانيم، شهروندان اول، شهروندان آخر و شهروندان تمام اعتبار يک حکمراني هستند و بايد همه چيز بر اساس خواست آنها  شکل بگيرد هر چند  شايد اين خواسته ها  گاه منطقي، علمي و دقيق هم نباشند اما آنها صاحب اختيار هستند و همه گروهها، صاحب نظران و نخبگان تنها مي توانند به شهروندان پيشنهادات خود را ارائه دهند اما پذيرش اين پيشنهادات حق شهروندان است حتي اگر اين شهروندان آگاه و بالغ نباشند.